Subotica

Subotica se nalazi u Vojvodini na najsevernijem delu Srbije, pored Mađarske granice. Grad je jednako udaljen od Beograda i Budimpešte na nekih 175 kilometara. Istorijski izvori je prvo spominju 1391. godine po imenu Zabotka, mada je poznato da je na ovoj teritoriji već mnogo ranije postojalo naselje. Sudbinu Subotice je odredio geografski položaj na granici Austro Ugarske Monarhije i Turskog Carstva.

Brzo se razvijala i već je 1864 izgražena prva železnička pruga, nakon toga prve savremene industrije (1879), Gradska Biblioteka (1846), pozorište (1854) i još mnoštvo značajnih institucija. Prva škola je otvorena 1743 godine a prvi fakultet je osnovan 1920, dok je prvi lekar 1770 godine zabeležen. Prvi sportski savez je osnovan 1864, a prve „pokretne slike” su prikazane 1902.godine.

Na nekoliko kilometara od grada se nalazi Palićko jezero, poznato i velelepno izletište i odmaralište. Severni deo grada je okružen šumama koje pružaju veliko zadovoljstvo ljubiteljima prirode.

Grad I njena okolina mogu pružiti aktivan odmor onima koji žele svoj odmor provesti u prirodnom ambijentu, daleko od gradske verve ali pod komfornim uslovima.

Subotica je danas savremeni grad, putem saobraćaja i kulture je povezana sa svim evropskim zemljama a preko Beogradskog i Budimpeštanskog aerodroma sa celim svetom. Broj stanovnika je preko 100.000. Ovde se sreću tri kulture, mađarska, srpska i hrvatsko-bunjevačka. To kao i centar grada izgrađen u secesionom stilu doprinose pravoj atmosferi grada. Subotica je kulturni, obrazovni, naučni, ekonomski i sportski centar Severne Bačke.

Znamenitosti:

Gradska kuća (secesija 1912)
Simbol grada. Dizajnirali su je Komor i Jakab u duhu mađarske secesije koristeći mnoge narodne motive. Zgradu kite drvorezine, elementi od kovanog gvožđa odnosno od Žolnai keramike. Toranj objekta funkcionira kao vidikovac a zapadno krilo kao Gradski Muzej. Najznačajnija sala zgrade je Velika Većnica sa svojim vitražima koji prikazuju mađarske kraljeve i vladare.

Narodno pozorište (klasicizam 1854)
Zgradu je planirao Janoš Škulteti iz Subotice. Na samom ulazu se nalaze šest korintskih stubova na vrhu sa jednostavnim frisijansom na čemu se može videt dvojezični natpis: Narodno Pozorište/Népszínház. U zgradi se održavaju predstave na mađarskom, srpskom i hrvatskom jeziku. Tu je svoju karijeru započela i Blaha Lujza.

Rajhl palata (secesija 1904)
Izgradio ju je Ferenc Rajhl zs svoju porodicu, danas kuća Likovnih Susreta savremenih umetnika. Zgradu karakteriše bogata razigrana ornamentika I bogata kompozicija boja. Pored fasade su spektakularni i unutrašnjost i dvorište.

Sinagoga (secesija 1902)
Zgrada planirana od strane Marcela Komora i Dežea Jakaba je jedan od najatraktivnijih radova mađarske secesije. Zgradu kite Žolnai keramike, terakote, vitraži i sekka. Pošto je broj Subotičkih židova relativno mali, nekih pola stotina, zgrada kao verska ustanova samo povremeno funkcioniše.

Zelena Fontana (1985) i Plava Fontana (2001)
Fontane koje ukrašavaju Glavni trg i Korzo su napravljene u stilu secesije od Žolnai keramike.